Mijn vriend verraste mij deze week met Valentijns-koekjes van de bakker. Een lieve en lekkere verrassing. In de week vóór Valentijn. Wij doen nog steeds niets aan Valentijnsdag, maar inmiddels wel aan lieve lekkere verrassingen. Vroeger niet, en dat was mijn eigen schuld.
Eén van onze eerste dates hadden we rond Valentijnsdag gepland. Ik twijfelde erg of hij iets daarvoor zou verwachten en wat ik dan zou kunnen geven. Zo goed kende ik hem immers nog niet.
Dus quasi nonchalant zei ik dat het in het weekend van onze date Valentijnsdag zou zijn.
Mijn vriend reageerde direct heel duidelijk: “O ja? Dat soort commerciële onzin, daar doen wij toch zeker niet aan mee?” Dus zei ik ook stoer dat cadeautjes voor mij niet belangrijk waren en dat we wat mij betreft niet aan Valentijnsdag mee hoefden te doen.
Stiekem was ik toch een klein beetje teleurgesteld. In de jaren daarna kreeg ik op mijn verjaardag uiteraard wel een cadeautje, maar met Valentijnsdag zeker niet. En als ik eerlijk ben was het natuurlijk niet terecht dat ik teleurgesteld was. Als ik zelf niet duidelijk ben over wat ik verwacht van een ander, mag ik ook niet teleurgesteld zijn als de ander niet doet wat ik in mijn hoofd eigenlijk wel verwacht.
Dus op een goede dag heb ik de stoute schoenen aangetrokken. Ik heb hem verteld dat ik het toch eigenlijk wel erg leuk vind als hij mij zo nu en dan verrast met iets leuks. Als hij niet weet wat ik onbewust wellicht toch verwacht kan hij daar op geen enkele manier aan voldoen en voel ik mij onterecht niet gewaardeerd. Hij was erg blij, want hij had al een paar keer gedacht dat hij mij met iets wilde verrassen maar hij dacht dat ik het niet wilde. En dat wilde hij respecteren.
Sindsdien kan ik zeggen dat ik een erg romantische partner heb. Regelmatig verrast hij mij met een leuk uitje of etentje.
Het is weer bijna Valentijnsdag en de lieve koekjes heb ik al ontvangen. Nu is het vooral belangrijk om ook zelf nog iets leuks bedenken voor hem. Heb jij wellicht een leuk een idee voor mij?