Mentaal en Fysiek Vitaal

Slaap beter, verlaag je stress en voel je energieker

Mijn man kreeg een hartinfarct
Ik heb zojuist mijn tanden gepoetst en loop de slaapkamer in. Opeens hoor ik een harde bons in het toilet, gevolgd door een oorverdovende stilte……

En in mijn hart weet ik direct wat er is gebeurd. Mijn hoofd wil er nog niet aan: wat ik niet weet is nog niet waar. Maar mijn voeten lopen al naar het toilet. En daar ligt mijn man, roerloos op de grond. Hij heeft een hartinfarct gehad. En direct schiet ik in de actie: de ambulance bellen en reanimatie starten.

Voor verlies is vaak geen tijd
Inmiddels zijn we tien jaar verder. Tien jaar na dit onverwachte verlies.

In mijn praktijk is verlies een thema dat vaak terloops ter sprake komt. Verlies van een partner, maar ook verlies van een baan, verlies door dementie bij een geliefde, verlies van het gezin dat er was voor een scheiding, verlies van gezondheid door een ziekte zoals bijvoorbeeld kanker. Meestal komt mijn klant niet vanwege dat verlies, maar met andere klachten.

In onze maatschappij van “druk, druk, druk” geven we onszelf vaak geen ruimte voor verlies. In onze cultuur hoort het ook niet om hard te gaan huilen. Als verlies in mijn praktijk ter sprake komt, wordt het vaak ook gebagatelliseerd. “Het gaat wel weer beter met mij”, “Er zijn ergere dingen”.

Niet verwerkte emoties geven onbegrepen klachten
Dat is niet zo slim, al is het heel begrijpelijk. Verlies staat hoog op de lijst met stressoren. Door de stress rond de situatie gaat op dat moment je stress systeem “aan”. De oudere delen van je brein nemen het over en je emoties worden onderdrukt. Dat is ook nodig om het moment te overleven: als er een leeuw voor je staat kun je maar beter actie ondernemen en is het niet handig om te gaan huilen.

Die emoties zijn er natuurlijk wel en ze worden in je lichaam opgeslagen. Ze wachten daar om verwerkt te worden. Als je dat niet doet kan dit later allerlei onbegrepen klachten geven.

Zelf heb ik het nu grotendeels verwerkt
Ook ik ben tien jaar geleden in de regelstand geschoten en ik ben gaan zorgen voor mijn kinderen. Hulp heb ik grotendeels afgewezen, want ik kon het zelf wel dacht ik, dat was niet zo slim.

Gelukkig had ik mijn yoga en meditatie. Dat ben ik altijd blijven doen en dat heeft mij uiteindelijk geholpen weer meer terug te dalen naar mijn hart en mij gebracht waar ik nu ben. Daarnaast hielpen de coachingsgesprekken waarin ik jaren later dus toch weer uitkwam bij dit verlies, terwijl ik dacht dat ik het prima verwerkt had.

Zit jouw verlies je nog dwars?
Heb jij ook allerlei onbegrepen klachten en besef je je nu dat deze klachten misschien wel ontstaan zijn na een heftige gebeurtenis van misschien wel jaren geleden? Zit je vooral in je hoofd en ben je niet zo goed in het voelen van je lichaam? Stuur mij een berichtje, dan kijken we samen welke stap je nú kunt zetten om van je klachten af te komen.