Tijdens mijn sabbatical werd ik gebeld door mijn leidinggevende: ik was boventallig
Een aantal jaren geleden werkte ik nog bij een grote verzekeraar in de ICT. Met grote regelmaat waren er reorganisaties. En steeds had ik het geluk dat ik de dans ontsprong. Tot uiteraard het moment kwam dat ik aan de beurt was. Ze vonden dat ze geen consultants meer nodig hadden, dus ik werd “boventallig”. Dat was niet leuk. Ik voelde mij afgewezen, had ik daar nu al die jaren zo hard voor gewerkt? Ergens wist ik wel dat dit niet om mij persoonlijk ging, maar zo voelde het wel. Afgeschreven, afgekeurd, niet meer nodig, niet belangrijk genoeg om er te mogen blijven.
Achteraf is het voor mij een keerpunt geweest
Ik was al gestart met het geven van yogalessen en ik was ook met opleidingen bezig om vitaliteitscoach te worden. Hét moment dus om een andere weg te gaan kiezen en uit de ICT-wereld te stappen. Nu terugkijkend zie ik de leuke jaren die ik daar gewerkt heb, de contacten met collega’s, de uitdagingen en kansen in het werk en de manier waarop ik als persoon daardoor gegroeid ben. Hoe ik mede door dat werk de persoon ben geworden die het aandurfde om voor mijzelf te gaan kiezen én een eigen bedrijf te starten.
Onbewust gaan we er vanuit dat alles blijft zoals het is, vooral als iets leuk is
Als dingen dan anders lopen en we hebben daar geen invloed op, dan is dat niet makkelijk. Hier zit natuurlijk ook het thema “loslaten” achter. We hebben er allemaal mee te maken. Loslaten van je werk, een geliefd persoon, je gezondheid en uiteindelijk je leven. Het is goed om hier bij stil te staan. Het gaat wat mij betreft niet zo zeer om loslaten, maar meer om het omarmen en voor een ander pad kiezen.
Vaak wordt loslaten als wegduwen of negeren gezien
Zeggen dat je iets moet “loslaten” kan ook weerstand oproepen, je wilt helemaal je gezondheid niet loslaten. Soms kiezen mensen ook voor struisvogelpolitiek: als ik het er niet over heb, dan is het er niet. Dat werkt uiteindelijk niet. Het is als het onder water proberen te duwen van een bal. Dat kun je best even volhouden, maar uiteindelijk knalt hij midden in je gezicht. Zo gaat dat ook met het wegduwen van vervelende dingen. Neem er je tijd voor, praat er over met anderen. Ook emoties als boosheid en verdriet mogen ruimte krijgen. Kijk dan wat er wél mogelijk is en welke keuzes jij wilt gaan maken.
Ook nu gaat er een deur voor mij dicht
Ruim 15 jaar geleden ben ik yogales gaan volgen bij Present Movement en sinds medio 2015 geef ik daar zelf ook wekelijks les. Ik voel mij erg verbonden met de studio, de mensen die ik soms al jaren ken en met Annette, de eigenaresse. Present Movement gaat in de huidige vorm stoppen op 1 mei, ik weet dit al enige tijd en toch valt het mij zwaar nu 1 mei nadert. Na veel nadenken, mediteren, zoeken én erover praten ben ik tot een keuze gekomen. Tot 1 mei blijf ik uiteraard lesgeven bij Present Movement en vanaf juni ga ik bij TotYoga in Reeuwijk Brug lesgeven. Ik ga daarbij ook heel bewust terug naar 1 avond in de week. Een nieuw pad en ik ben benieuwd waar het mij gaat brengen.
Hoe ga jij om met veranderingen?
Mag je van jezelf voelen dat je er niet blij mee bent? Mag je zelfs verdrietig zijn? Kun jij er met iemand over praten en durf je hulp te vragen? Ik kan je wellicht hierbij helpen. Vraag gerust een gratis en vrijblijvend inzichtgesprek aan waarin we kijken naar jouw vraag en of ik je hierbij kan begeleiden.