De meesten zullen het wel herkennen: we kunnen ons steeds minder lang op iets concentreren. Volgens de flaptekst van het boek kunnen in de VS tieners zich nog maar negentien seconden lang op een taak focussen, kantoormedewekers drie minuten. In Nederland zal het niet veel anders zijn.
De schrijver Johann Hari heeft veel vooraanstaande wetenschappers en experts gesproken over dit onderwerp.

In het boek komt Hari met 13 oorzaken voor de verslechtering van ons concentratievermogen. Zoals de technologie achter social media die helemaal niet zo sociaal zijn. Maar ook de toename van stress, het steeds korter slapen, de algemene versnelling van ons leven, ons verslechterde voedingspatroon, de toenemende verontreiniging en de verbreiding van ADHD en hoe we daarmee omgaan.

Waarom spreekt dit onderwerp mij aan? Je kunnen concentreren is volgens mij een heel belangrijke vaardigheid als je meer kwaliteit van leven wilt. Stel je wilt een boek lezen over een onderwerp dat je interesseert, maar je komt er niet aan toe omdat je ongemerkt toch weer een uur gedachtenloos op social media aan het scrollen was. Of je bent gezellig met je partner en/of je gezin op stap en toch voel je steeds de drang om je mail op je telefoon te checken? Ik zie het soms in restaurants: twee mensen die allebei op hun telefoon zitten te kijken en helemaal niet met elkaar in verbinding zijn. Wij zijn sociale wezens en het is niet gezond voor ons om ons constant terug te trekken in onze eigen telefoon.

In dit boek geen quick-wins. Volgens Hari zijn tips zoals “zet je meldingen op je telefoon uit” een vorm van wreed optimisme. Wie last heeft van stress omdat zijn of haar baan op de tocht staat, zal niet van de stress afkomen door iedere dag vijf minuten te gaan mediteren. Individuele veranderingen zijn een goed begin, maar ze zijn niet voldoende. De oorzaken moeten volgens hem op een ander niveau opgepakt worden en daar ligt ook de moeilijkheid. Als je je namelijk niet goed kunt concentreren kun je ook niet goed een oplossing bedenken.

Het boek leest makkelijk, maar ik merkte op het einde van het boek wel een klein beetje onrust bij mijzelf. Het is een indringend boek dat laat zien dat dit echt een probleem is dat steeds groter zal worden en dat ingrijpen belangrijk is. Zoals Hari zegt “als onze aandacht blijft verbrokkelen, gaat het ecosysteem heus niet geduldig wachten tot we onze focus weer teruggevonden hebben.”
Ik vind het een goed boek dat je aan het denken zet.