Voordat ik met een coaching traject start is er eigenlijk altijd een kennismakingsgesprek. Vooral als ik de potentiële klant nog niet ken. Ik wil een beeld krijgen van de man of vrouw, voelen of er een klik is en een idee hebben dat ik iemand kan coachen. Soms komt er iemand die ik niet kan helpen omdat ik niet de juiste expertise heb of omdat ik niet de juiste persoonlijkheid heb. Als coach vind ik het belangrijk om mijn grenzen te bewaken.

Kennismaking

Zo kwam enige tijd geleden Klaas (niet zijn echte naam) op mijn pad. Het zijn voornamelijk vrouwen die mij vinden, maar zo nu en dan dus ook een man. Samen met zijn vriendin had hij mij gevonden op internet en ook zijn vriendin dacht dat ik hem zou kunnen helpen.

Het plannen van het kennismakingsgesprek ging al moeizaam. Het liefst wilde hij direct komen. Hoewel ik geen wachtlijst heb, is mijn agenda toch wel gevuld en ik voelde mij enigszins onder druk gezet om ruimte in mijn agenda te maken. Het kennismakingsgesprek ging prima en hij wilde een vervolgafspraak plannen. Liefst binnen een week. Mijn agenda was vol. “Kan het dan niet in de avond?” vroeg hij. Nee, dat doe ik in principe niet. Uiteindelijk liet ik mij overhalen om voor één keer een afspraak in de avond te plannen, twee dagen later. We maakten ook afspraken over de vorm van coaching die ik zou geven.

Over grenzen gaan

Nog dezelfde avond belde hij, hij had nagedacht en wilde toch nog wat dingen aanvullen en veranderen. Ook probeerde hij nogmaals of ik niet eerder tijd vrij kon maken voor hem. Dat kon niet. Hij belde meerdere keren diezelfde avond. Kortom, uiteindelijk zat ik een groot deel van de avond met hem aan de telefoon. Een vervelend gevoel kroop vanuit mijn buik omhoog. Ik voelde mij heel erg onder druk gezet. Hij had hulp nodig, maar ergens voelde het niet goed voor mij dat hij nu toch een hele avond van mijn tijd geclaimd had én dat ik dat dus had laten gebeuren.

Grenzen bewaken

Ik herkende een patroon bij mijzelf dat ik vaak ook bij mijn klanten zie. Iemand doet een beroep op je en je zegt ‘ja’ terwijl alles in jou ‘nee’ roept. Je geeft toe omdat je de ander wilt helpen of niet wilt kwetsen. Je spreekt bijvoorbeeld met jezelf af dat je voortaan op tijd stopt met werken en ongemerkt blijf je toch weer langer om iets af te maken. Of je wilt graag gezonder gaan eten, maar als je vriendin je dan een stukje taart voorzet, eet je het toch op. Wat de reden ook is: je gaat over je eigen grenzen heen. Vaak geeft je lichaam dit aan en voel je je ongemakkelijk of onrustig als dit gebeurt.

Naar je lichaam luisteren

Ik sliep slecht na die avond aan de telefoon. En eigenlijk wist ik het natuurlijk wel. Dit was niet een klant die bij mij paste en waar ik dus ‘nee’ tegen moest gaan zeggen. Hij deed een groot beroep op mijn helpende kant en ik dreigde hem over mijn grenzen te laten gaan. Voor mij niet goed, maar uiteindelijk voor hem ook niet goed. Hij heeft een coach nodig die daar steviger in staat en hem dus beter kan begeleiden. Ik moest dus mijn eigen grenzen bewaken! De volgende ochtend heb ik direct gebeld en gezegd dat onze afspraak niet door kon gaan en dat ik niet de juiste coach voor hem ben. Ik vond het een moeilijke beslissing. Direct na dit telefoontje voelde ik een grote opluchting en toen was helemaal duidelijk dat ik een goede keuze gemaakt had.

Merk jij dat je ook regelmatig over je grenzen heen gaat? Zou jij willen onderzoeken waarom je dat doet en wat je daar aan kunt doen? Neem gerust contact met mij op!